Od początku naszej działalności wyczekujemy i wspieramy każdego wychowanka Śląska, który ma szansę przebić się do składu i zagościć w nim na dłużej. Nie chodzi tu nawet o wymiatacza, ligową gwiazdę rzucającą kilkanaście punktów na mecz. Zadowolimy się “zwykłym” rzemieślnikiem, gościem od czarnej roboty, którą będzie wypełniał z pełnym oddaniem dla klubu, który ma w sercu, a nie w czterech literach.

Zupełny brak takich postaci - przy w miarę niezłych wynikach w grupach młodzieżowych - najlepiej podkreśla beznadzieję naszego szkolenia, brak jakiegokolwiek planu i strategii. I jeśli się ktoś pojawia, to najczęściej przez przypadek - jak Kamil Chanas, który pierwsze minuty w ekstraklasie dostał, bo trenerem był Jankowski, w klubie brakowało pieniędzy, a na pozycji obrońcy konkurencji. Kamil szansę wykorzystał i to jego własna zasługa, wątpliwe jednak by ją w ogóle dostał, gdyby w ówczesnym Śląsku wiodło się lepiej.

Właśnie dlatego zawsze nas telepie, kiedy w składzie oglądamy “pana opaskę”, Burnatowskich albo inne Buble, których na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat było całe zatrzęsienie. Nie mówiąc o gościach, których obecność ograniczała się do pierdnięcia dwa razy w krzesełko za równowartość kosztu utrzymania trenera juniorów przez jakieś pół sezonu. I właśnie dlatego cieszymy się, że skład nam się skurczył o debili, którzy nie rozumieją, że kiedy mówi im się, że mają walczyć, to na parkiecie, a nie ze swoimi kibicami.

40 minut Norberta i 18 Maksyma w pucharowym starciu to najlepsze co nam się przytrafiło od awansu. I jeśli nawet mamy oglądać porażki, to jesteśmy pewni, że będą po walce, którą można nagrodzić brawami.

Dzięki tej “inwestycji” w przyszłym sezonie być może będziemy cieszyć się z własnego Filipa Matczaka (z którym biliśmy się w I lidze!), który wykręca dziś fantastyczne cyferki i jest liderem obecnie piątego zespołu ekstraklasy.

W poniedziałek podejmujemy Asseco Gdynia o 20:35 w Orbicie. Pewnie dostaniemy niezłe baty, ale to nie jest ważne. Ważne, że w końcu będzie komu kibicować, a jak dobrze pójdzie - to za kilka miesięcy będziemy wspominać te mecze jako początek czegoś dobrego. Dlatego zapraszamy do Orbity i na sektor K.

Bo jeszcze będzie pięknie.

Cały sezon 2015/2016 jak na razie to porażka. W zasadzie kompromitacja. Dosłownie wszystko jest źle i żaden element do siebie nie pasuje. To czy jeszcze da się cokolwiek uratować, dopiero się okaże.

Terminarz jest do dupy

Obecnie mamy maraton spotkań w roli gospodarza. Poczynając od pseudo pucharów europejskich mamy kolejno mecze u siebie w dniach 2, 7, 11 i 21 grudnia. Mecze ligowe w poniedziałki to porażka (w piątki też), nie wiem na jakiej zasadzie ustala się ten terminarz – jeśli poprzez losowanie to sugeruje zmienić maszynę losującą, chyba że chodzi o dostępność Hali Orbita, ale nie wierzę, że w tym temacie nie można dojść do porozumienia.

Każdy mecz powinien być świętem, wielkim wydarzeniem na które się czeka z niecierpliwością. Przez takie, a nie inne ułożenie terminarza wszystko to powszednieje do bólu, a chyba nie o to chodzi? W weekendy: dom, wyjazd, dom, wyjazd i w środku tygodnia puchar krajowy albo puchary europejskie – taka forma byłaby zdrowa. Tyle że u nas stoi wszystko na głowie, mecze w poniedziałki, wtorki, środy, albo w niedziele o 20.00 kiedy większość ludzi myśli o zbliżającym się poniedziałku. A przepraszam, może chodzi o wzorce rodem z NBA. Nie tędy droga, nigdy nie było i nie będzie u nas NBA, mamy natomiast w lidze 17 zespołów, w końcu można zapłacić i grać (w sumie to czemu by nie 20?) to i trzeba było upchnąć w terminarzu 32 spotkania.

Europejskie pucha(hahahaha)ry

W piłce nożnej, pod egidą UEFA był rozgrywany Puchar Intertoto, plejada potęg jaka tam występowała przyprawiała o zawrót głowy. Te puchary w których aktualnie występujemy, mają dla mnie właśnie taką renomę jak ów rozgrywki UEF-y. Bo niby jakim cudem my w nich gramy skoro zajęliśmy miejsca 5-8 w lidze? Jak po pierwszych meczach cytowałem stwierdzenie „odpuszczamy ligę bo puchary”, to jeszcze było zabawnie. Po porażkach u siebie ze Startem Lublin, Zastalem Zielona Góra, Polskim Cukrem Toruń, Polfarmexem Kutno i Turowem Zgorzelec już nikomu do śmiechu nie jest. Jedynym sensowym argumentem przemawiającym za tymi rozgrywkami jest jakiś strumyczek pieniędzy który ewentualnie może do nas dopłynąć. Skądkolwiek…

Skład bez ładu i składu

Prawda jest taka że tego się nie chce oglądać. Przyjemniej się oglądało mecze w 1 i 2 lidze, tam był jakiś cel postawiony, wszystkim zależało na wyniku to i atmosfera była lepsza. A już do szału może doprowadzić świadomość, że w tych zakichanych rozgrywkach FIBA nagle się „naszym” chce, a kiedy przychodzi mecz w PLK, dopada ich taka niemoc, że zęby bolą ze zgrzytania. Zresztą odnośnie 1 czy 2 ligi to jestem przekonany, że Śląsk pierwszoligowy z sezonu zakończonego awansem wygrałby przynajmniej 10. oczkami z obecnym, bo ten ogólnie rzecz biorąc jest zbieraniną bez umiejętności, a co najgorsze bez charakteru. Daj Bóg! żebym mógł odszczekać te słowa.

Co sezon wymieniamy większość zawodników, nawet tych którzy w jakimś stopniu się sprawdzili. W bieżącym kaleczą nas najboleśniej zawodnicy typu Danny Gibson, Robert Tomaszek (to on umie biegać?), Robert Skibniewski, Jan Grzeliński… albo byli zawodnicy Śląska albo z Wrocławia. Nie będę się znęcał.

Trener?

Bardzo mi się nie podoba to co powiedział nasz trener po ostatnim meczu. Za stroną oficjalną:

“Są chyba dwa logiczne powody, dla których wygrywamy w Europie, a nie udaje nam się to w PLK. Pierwszy to zasady - czyli konieczność wystawiania bez przerwy przynajmniej dwóch polskich zawodników na parkiecie w Tauron Basket Lidze. W rozgrywek FIBA tego nie ma, choć ja nie korzystałem z tego jakoś często w poprzednich meczach. Dzisiaj jednak trochę minut graliśmy czwórką Amerykanów na parkiecie.”

Może i przepis o obowiązkowych dwóch Polakach na parkiecie jest głupi… ale to wypowiedź jest smutna. Dramat najogólniej. Przekaz jest taki: Norbert, Maksym, i inni - uciekajcie stąd, jeśli chcecie grać i osiągnąć coś poza odciskami i nie chodzi mi o ten na nogach od biegania. Lepiej grać 5-tką czarnoskórych joł joł braci. Są super. Bo nie ma drogi na skróty! 

A skoro już przy trenerze jesteśmy. Zamieniliśmy jednego co go załatwił mały czarny, na drugiego co chciał/zgodził się na 5 czarnych, żeby go z powrotem zamienić na tego pierwszego. Brawo. Jeszcze lepsze jest to, że dostał na asystenta tego, którego usilnie za wszelką ceną nie wpuszczał na parkiet. Pomimo tego, że wielokrotnie prosiło się o to w mniejszym bądź większym stopniu. Choćby na 5 minut.

Wyniki.

Najlepszym podsumowaniem wyników w tym sezonie jest ten fragment filmu “Jak się pozbyć celulitu”.

Dzisiaj przegraliśmy kolejny mecz, znowu u siebie. Tzw. derby z Turowem Zgorzelec. Kiedy oglądaliśmy drugoligowe baty młodocianych koszykarzy Śląska podczas banicji po wycofaniu przez Siemińskiego, nawet dało się to zrozumieć, usprawiedliwić, że przecież się uczą grać itd. Jak pierwszy raz w historii nie awansowaliśmy do play off PLK, po awansie z 1 ligi, pomyślałem że to wstyd ale może beniaminek musi zapłacić frycowe. W zeszłym roku wcale nie mniejsze rozczarowanie nastąpiło w 1/4 finałów play off, kiedy to dostaliśmy bęcki 0-3 od raczej średniej ekipy Czarnych Słupsk, a właściwie od jednego czarnego… ale przynajmniej “jakoś” to było. Tak w tym sezonie… porażki, kompromitacje, beznadzieja i wstyd, ale bardzo pragnę wierzyć, że przekujemy to wszystko w “coś” godnego. Przecież mówimy o bilansie klubu który zdobył 35 medali mistrzostw Polski w swojej historii. 

Pozytywów nie ma

Kosynierzy jego mać. Chciałem wrzucić kamyczek do naszego ogródka, ale aktualnie to powinien być nie kamyczek a głaz i nie ogródka, a raczej doniczki. Nie mniej jednak, wśród niewielu ale wielka wiara ciągle się tli… Wrocław od zawsze poddaje się ostatni…

Po krótkiej przerwie ponownie mogliśmy zmierzyć się ze Stalą na wyjeździe. Obie strony zdążyły wyraźnie za sobą zatęsknić, jednak ze względy na nagłą śmierć wieloletniego trenera ostrowian, Andrzeja Kowalczyka, postanowiliśmy wykluczyć ze spotkania zwyczajową wymianę uprzejmości.

Do Kalisza (bo hala przy Kusocińskiego nie spełnia wymogów ligi) wyruszyliśmy w skromne 34 osoby, z czego 9 z KKN-u. Słabo, delikatnie mówiąc, bo chciałoby się użyć mocniejszych słów. Podobnie jak Emil w zespole - musimy coś zmienić.

Najważniejsze, że ci którzy do Kalisza się wybrali, nie mają czego żałować. Świetny doping (choć akustyka hali beznadziejna) i nawet kolejna porażka jakoś specjalnie nie popsuła humorów - widać tak musiało być, zapewne “Kowal” po raz kolejny odprawił swoje czary nad obręczami. W skromnie wypełnionej (na oko jakieś 60%) Kalisz Arenie dało się wywiesić fanę, były pozdrowienia dla Adriana Mroczka i Tomka Ochońko oraz hołd dla tragicznie zmarłego.

O sportowej części spotkania ciężko napisać coś ciekawego. Oficjalne statystyki podają, że mieliśmy 4 bloki, chociaż oglądając zza parkietu można było odnieść wrażenie, że mamy ich ze 3 razy więcej. I w zasadzie tyle na plus. Przez sporą część spotkania wydawało się, że mecz mamy pod kontrolą, ale fakty są takie, że jesteśmy tak słabi, że rozwala nas Sroka do spółki z Żurawskim.

Po meczu, dzięki mistrzowskim umiejętnościom organizacyjnym gospodarzy, mieliśmy okazję podyskutować o wyższości dzikusa nad jego brakiem, oraz przybić kilka piątek. Było zabawnie, choć krótko, bo pies przewodnik się zniecierpliwił.

W domach zawitaliśmy po pierwszej w nocy.

Nie przepadamy za czarnoskórymi zawodnikami. Nie dlatego, że są czarnoskórzy, ale ze względu na ich - w większości - wybujałe ego, niechęć do gry zespołowej i lenistwo na treningach. Są jednak wyjątki, które swoją postawą zasłużyły na szacunek. I do nich bez wątpienia należał Michael Wright, Mistrz Polski ze Śląskiem Wrocław w 2002 roku.

Jego nagła śmierć (mówi się o morderstwie), jest zarówno dla nas, jak i całego koszykarskiego środowiska we Wrocławiu, jak nie w całej Polsce dużym szokiem. Łączymy się w bólu z rodziną i przyjaciółmi zmarłego. Niech spoczywa w pokoju.

Chcielibyśmy ustosunkować się do zarzutów jakie w ostatnim czasie pojawiły wobec naszej postawy względem polityki klubu.

W odpowiedzi na zarzuty… My również nie zgadzamy się z polityka transferową. Nie odpowiada nam brak budowy drużyny z roku na rok,ubolewamy nad tym iż brakuję zawodników z którymi moglibyśmy się wszyscy identyfikować. Nie podoba nam się także postawa drużyny o czym zawodnicy nie raz mieli okazję się przekonać. Jednak Śląsk Wrocław to dla nas coś więcej. Wiele lat pięknej historii, którą w ostatnim czasie współtworzyliśmy będąc z tym klubem na samym dnie.Śląsk to dla nas barwy,herb oraz historyczni zawodnicy.

Są to wartości,które nie pozwalają nam poddawać się i odwracać w kryzysowej sytuacji. Działaczom można wiele zarzucić ale nie są to powody do bojkotowania meczów.

Stowarzyszenie Kibiców Śląska Wrocław “Kosynierzy”