Category: kibice i oprawy

Wpisy na temat kibiców, ich zachowań na meczach oraz na temat opraw spotkań

Fanatyczny wróg publiczny

Śląsk Wrocław, w materiale Sportgame, apeluje do kibiców o doping i liczne przybycie na najbliższe, ciężkie mecze. Redaktor dodaje przy tym, że wrocławianie zawsze mogą liczyć na fanatycznych kibiców.

Nie będę się tu specjalne znęcał nad tym oczywistym absurdem – każdy kto zna fanatyków, wie że dodatkowa zachęta im niepotrzebna. Wypadałoby jednak, chociaż raz na naszych łamach, zdradzić tajemnicę poliszynela, która jakimś cudem pozostaje dla niektórych ukrytym sekretem.

Krótko: tak długo jak na Śląsku Wrocław trzymać będzie łapy obecna ekipa, tak długo na meczach kibiców się nie doświadczy. Chyba, że gości.

Ten stan rzeczy nie jest podyktowany tym, że Kosynierzy się obrazili/zmęczyli/zestarzeli. Szczerze mówiąc – ten stan rzeczy ma niewiele wspólnego z Kosynierami w ogóle. Osób, które w tym, czy innym stylu mogłyby prowadzić prawdziwy doping we Wrocławiu nie brakuje. Tak samo jak nie brakuje “zwykłych” kibiców, którzy mogliby chociaż zająć puste krzesełka w niewielkiej hali.

Problemem jest jednak to, że Schetyna i jego ludzie utracili – jakby to powiedział Waldemar Siemiński – społeczny mandat na prowadzenie klubu będącego symbolem tego miasta. W skuteczny sposób udało się nie tyle zniechęcić, co wręcz zrazić niemal wszystkich, którzy jeszcze kilka lat temu za Śląsk Wrocław dawali się pociąć, którzy dla klubu poświęcali swój czas, pieniądze, a nawet rodzinę. Dzisiaj oni wszyscy mówią o klubie z pogardą, a jeśli przychodzą na mecz, to żeby wspierać rywali. Dlatego Zieliński i Chanas są dziś w Lesznie, a nie tam, gdzie ich miejsce.

To zresztą niewiele się różni od sytuacji politycznej – można nie przepadać za PiS-em, ale jeszcze większym obrzydzeniem reaguje się na “liderów” opozycji w postaci Platformy. W normalnej sytuacji PO powinno już dawno zniknąć z powierzchni ziemi, ale jakimś cudem trzyma się respiratora.

Mam zresztą przeczucie graniczące z pewnością, że nawet jeśli Śląsk znów byłby mocny jak dwie dekady temu, znów grałby w Eurolidze (czy jak tam się obecnie nazywają najważniejsze europejskie rozgrywki), to i tak miałby problem z zapełnieniem choćby Orbity i wydobyciem z gardeł czegoś więcej, niż rzadkie, sentymentalne WKS!

Zniszczono bezpowrotnie całe pokolenie sympatyzujących z koszykarskim Śląskiem Wrocław. Odbudowanie tych zgliszczy zajmie co najmniej kilka, jak nie kilkanaście lat. Odbudowę trzeba by jednak zacząć od fundamentów, które dzisiaj nie są w stanie utrzymać nawet jednej spróchniałej deski.

Dlatego drogi Radku, chociaż jesteśmy sercem za tobą, w piątek na meczu doliczysz się wielu pustych siedzeń. Dlatego drogi Olku, chociaż oglądanie cię w grze to prawdziwa przyjemność, to nie będziesz miał na skórze ciar od dopingu. Dlatego drogi Adrianie, chociaż wciąż wspominamy naszą wspólną, fantastyczną drogę z drugiej ligi do ekstraklasy, to nie przeżyjemy już niczego podobnego ponownie.

Dlatego chociaż jesteśmy z wami, to jednak… musicie sobie radzić sami.

P.S.

Naiwnie wciąż wierzymy, że jeszcze kiedyś będzie pięknie.

Zmiana warty

szydercyTrzynastka tym razem okazuje się pechowa – tyle bowiem lat udało nam się wytrwać. Kolejnych rozdziałów już nie napiszemy – 24 kwietnia 2016 roku mecz Śląska z Polpharmą w Hali Orbita był ostatnim w naszym wykonaniu.

Po pierwszych pięciu latach działalności Kosynierów pisałem: “Są tacy, którzy twierdzą, że zrobiliśmy więcej niż się dało”. Po kolejnych, że “Za nami dziesięć lat bogatych w doświadczenia. Czas przekuć je w kolejne lata budowania drogi na krajowy szczyt.” Zamiast nich przeżyliśmy błyskawiczny i bardzo bolesny upadek.

Czy mamy komuś coś do zarzucenia, to pytanie retoryczne. Czy mamy sobie coś do zarzucenia? Bardzo dużo. Doświadczenia już jednak nie wykorzystamy, bo przede wszystkim zestarzeliśmy się i nie widać następców, którzy mogliby iść naszą drogą – dlaczego tak jest można by napisać w osobnym, bardzo długim artykule. Zostaje grupa zapaleńców, którym życzymy powodzenia i w miarę możliwości postaramy się wspierać. Bezpośredniej kontynuacji jednak nie będzie – wyjazdem do Międzychodu zaczęli pisać własną, może nawet dłuższą od naszej, historię.

Miłość do Śląska jednak nie gaśnie, więc do zobaczenia na meczach, nawet jeśli będzie to miało miejsce coraz rzadziej. Albo coraz częściej w sektorze rodzinnym.

Pozostaje nam się rozliczyć – wszystkie datki i składki, które “zalegają” na naszym koncie trafią na jakiś cel charytatywny, jak tylko jakiś wybierzemy. Jeśli macie jakieś sugestie, to można je zostawić w komentarzu.

Na koniec chcielibyśmy podziękować wszystkim, którzy choćby przez chwilę towarzyszyli nam na naszej drodze – na sektorze i na parkiecie. To był genialny czas, który będziemy wspominać do grobowej deski.

Hej Śląsk!

p.s.

Blogaska nie zamykamy. Czasem może jakiś tetryk wykorzysta to miejsce by skomentować bieżące wydarzenia, bądź podzielić się ciekawymi wspomnieniami.

Oświadczenie

W związku z oskarżeniami jakie pojawiły się pod naszym adresem po niedzielnym meczu z Anwilem Włocławek Stowarzyszenie kibiców “Kosynierzy” postanowiło przedstawić swoje stanowisko w tej sprawie.

Mecze z Anwilem zawsze dostarczały dodatkowych emocji. Pojedynkom obu drużyn zawsze towarzyszyła dodatkowa adrenalina na trybunach,zwłaszcza kiedy na którejś z hal pojawiali się kibice gości.

Ku naszemu ubolewaniu niedzielny mecz odbył się bez udziału zorganizowanej grupy włocławskich fanów. Zdawaliśmy sobie jednak sprawę z tego iż pojedyńcze osoby z Włocławka pojawią się w Orbicie. Absolutną głupotą przy okazji takiego meczu jest jednak przywdziewanie barw zasiadając wśród miejscowych kibiców. A już szczytem głupoty jest narażanie w ten sposób na przykre sytuacje własnego dziecka. Podczas niedzielnego meczu taką głupotą i bezmyślnością wykazał się jeden z sympatyków Anwilu. Dostrzeżony przez kilku miejscowych fanatyków otrzymał reprymendę. Górę wzięły także emocje efektem czego rzeczony sympatyk drużyny z Kujaw zmuszony był wraz z rodziną opuścić halę w eskorcie ochrony.

Jako grupa odpowiadająca za wizerunek kibiców koszykówki we Wrocławiu nie opowiadamy się za tym by tego typu sytuacje były wizytówką meczów Naszego Śląska. Pozbawianie barw niepokornego piknika chluby też nie przynosi.

Inna rzecz iż sami nie wyobrażamy sobie paradować w najlepsze ubrani w swoje barwy po Hali Mistrzów we Włocławku. Aby podobnym sytuacjom zapobiec w przyszłości będą czynione starania by kibice przyjezdni zawsze mieli do dyspozycji osobny sektor a przypadkowi sympatycy rywali kierowani właśnie w jego stronę.

Krążące w sieci komentarze wylewają również na nas falę niezadowolenia względem tego w jaki sposób pozdrowiono byłego zawodnika WKS-u Roberta Skibniewskiego. Za “słowa uznania” zainteresowany może sam sobie podziękować. Tylko nieliczni wiedzą jakim “szacunkiem” były rozgrywający darzył nasze święte barwy a oliwy do ognia dolał w listopadzie ubiegłego roku zachwycając się dopingiem przeciwko Śląskowi w Hali Mistrzów. Porównania do Kamila Chanasa są tu zupełnie nie na miejscu bo grać tam skąd aktualnie przychodzi oferta a wchodzić w tyłek dotychczasowemu wrogowi to dwie różne sprawy.

Idealni nie jesteśmy. Zdarza nam się popełniać błędy ale kiedy przychodzi stanąć na wysokości zadania by wesprzeć zespół bądź zadziałać dla dobra klubu zawsze staramy się wywiązać ze swojego obowiązku gdyż jest to dla nas zaszczyt. Gafy popełniamy jak wszyscy ale potrafimy się też do nich przyznać. Życzylibyśmy sobie również tego aby ci wszyscy, którzy w ostatnim czasie wylewają na nas krytykę (nie tylko po ostatniej sytuacji) odpowiedzieli na pytanie ile sami dobrego zrobili dla Śląska poza przyjściem do hali.

Naszym celem w dalszym ciągu jest tworzenie gorącej sportowej atmosfery podczas meczów oraz promocja Naszego ukochanego klubu, jakim jest siedemnastokrotny Mistrz Polski WKS Śląsk Wrocław.

Degrengolada

radoslaw-hyzy-i-michal-lizak-podczas-meczu-polska-chorwacja-we-wroclawskiejPrzyjaciół poznaje się w biedzie mówi mądre przysłowie. Cóż. No to Śląsk po raz kolejny przekonuje się, że ma mało przyjaciół.

Powodów takiej sytuacji jest pewnie tyle, że materiału starczyłoby na doktorat. Zaczynając od słabej popularności samej dyscypliny i brak sukcesów miejscowej drużyny, przez co napływ świeżej krwi na trybuny jest na poziomie błędu statystycznego.

Na początku drogi odbudowy apelowałem, żeby nie myśleć w kategoriach “dzisiaj jesteśmy mocni”, tylko zrobić wszystko, by być gotowym na najgorsze i budować przywiązanie do klubu. Kilkanaście lat temu Borussia Dortmund była na dnie Bundesligi i bliska bankructwa, a uratowała ją… jedna z najwyższych frekwencji w lidze. Takich rzeczy nie osiąga się przez przypadek.

Niestety – u nas wiele zrobiono by ludzi głównie zniechęcić. Zaczynając od wybitnie słabych decyzji kadrowych o których absolutnie każdy wiedział, że nie mają prawa się udać, przez jeszcze gorsze wypowiedzi, po których nikt nigdy nie uderzył się w pierś. Choć w wielu miejscach stracono by głowy.

Na szczycie tego wszystkiego jest jednak K jak Kibice i jak Kosynierzy. Mizeria wprost proporcjonalna do wyników na parkiecie, czyli Wrocław podpisuje się pod hasłem “kibice sukcesu” skandowanym niegdyś w naszym kierunku przez ostrowską Stal.

Czas najwyższy pogodzić się z tym, że mamy sytuację jaką mamy i zadać sobie bardzo ważne pytanie – czym dla mnie jest Śląsk Wrocław? Bo jeśli wszystko ma się kręcić tylko wokół kasy i wyniku, to to nie ma sensu.

Zaskoczeni

54442b88ec9091_37534940Nie wiemy czym sobie zasłużyliśmy na telewizyjną laurkę w wykonaniu Macieja Szlachtowicza, ale przyznać musimy, że nas zaskoczyła. Że jednak jesteśmy wredni z natury i przeczuleni na punkcie historii, to zamiast podziękowań, będą zgryźliwe uwagi:

* WKS Śląsk Wrocław powstał w 1947 roku, sekcja koszykówki rok później; jakby tego nie liczyć, to jednak wody w Odrze od początku klubu upłynęło trochę więcej niż tyle co przez “cztery lata”,
* oprawa podczas meczu przeciwko drużynie z Zielonej Góry (na marginesie – szkoda, że żadna z naszych licznych opraw na materiał się nie załapała) była z okazji naszych jedenastych urodzin – przez ten okres żadnej przerwy sobie nie robiliśmy (chyba, że w wakacje), więc przy drugiej lidze spędziliśmy również trzy sezony (w tym skromne dziewięć wyjazdów) po decyzji Grabarza, a przed przyjściem obecnej ekipy rządzącej,
* nie chcemy straszyć, ale te gęsto wymienione tańsze bilety są nieco złudne – “zaoszczędzoną” kwotę przeznaczamy na oprawy, wyjazdy oraz działalność charytatywną, o której wkrótce napiszemy coś więcej.

Fakt jednak faktem – nie jesteśmy zamkniętą grupą wzajemnej adoracji i chętnie przyjmiemy do Stowarzyszenia Kosynierzy nowe osoby. Zapraszamy również na wyjazd do Kutna, to na wyjazdach najlepiej wychodzi wspólne zapoznawanie się z nowymi osobami. Gdzie nas znaleźć – wiecie.