Drugie miejsce w ramach mocno obsadzonego turnieju, pokonany dziś pierwszoligowiec… widać, że przygotowania Śląska idą w dobrym kierunku i o formę na 24. września możemy być spokojni. Spać spokojnie nie może jednak kilku zawodników.

Problem bogactwa

Kadra WKS-u liczy dziś co najmniej 15-tu zawodników (kogoś mogłem pominąć). To o trzech na mecz za dużo, a i w trakcie samych spotkań raczej nie każdy będzie w rotacji. Szczególnie gęsto jest wśród niskich - po wyleczeniu się Kowalskiego, chętni do gry na pozycji 1/2 to: N. Kulon, M. Kulon, Kowalski, Mroczek-Truskowski, Moskal, Leszczyński, Raczek, Grygiel i Płatek. Zakładając nawet, że trzech ostatnich oddelegujemy na pozycję niskiego skrzydłowego, to i tak pozostaje tłok wśród obrońców. Wśród niskich skrzydłowych zresztą też.

Części zawodników trzeba będzie podziękować. Niektórych skazać na odciski na ławce.

Problem szkoleniowy

Łukasz Koszarek odważył się głośno powiedzieć, że polskich młodych zawodników trzeba lansować choćby na siłę. Bo muszą grać, żeby zdobyć doświadczenie. Bo muszą grać z lepszymi od siebie, żeby w wieku 26 lat nie mówiono o nich “młody, zdolny, ma czas”. Choćby za cenę przegranych kilku spotkań.

Śląsk w tym sezonie musi bezwzględnie awansować, a warunki ku temu są bardzo restrykcyjne - tylko zwycięzca play-off bądź baraży w których zagrają trzy zespoły z drugich miejsc w grupach. Trudno więc o eksperymenty, o pozostawianie czegokolwiek losowi. Jeżeli jednak chcemy za 3 lata grać w ekstraklasie, to dziś trzeba inwestować w tych, którzy mogą w tej ekstraklasie dać nam radość. Czyli nie tylko w solidnych na 1 ligę dwudziestoparolatków, ale też w uzdolnionych nastolatków.

Inwestycje mają to do siebie, że się zwracają, bądź nie. Kiedy już jednak wypalą, to zwracają się niewspółmiernie do poniesionych kosztów. Nie wiem, czy najmłodszym z naszej kadry starczy talentu, by w przyszłości być kimś w polskiej koszykówce. Wiem natomiast, że rok bez gry na odpowiednio wysokim poziomie, to ogromna wyrwa w rozwoju takiego zawodnika i zaciągnięcie hamulca ręcznego dla talentu.

W obliczu zbliżającego się sezonu życzę sobie i nam wszystkim, żeby Śląsk przestał w końcu popełniać błędy z przeszłości. I w końcu wychował jakąś gwiazdę wielkiego formatu, od zera, w Kosynierce.