Napiszę o pewnej sprawie związanej z byłym działaczem klubu z południowo-wschodniej Europy oraz z byłym prezesem Turowa Zgorzelec. To co napiszę, ma związek z tym drugim stanowiskiem. Pierwsze podałem tak o, jako rys historyczny.

Ale do rzeczy: otóż od czasu, gdy Krygier zajął stanowisko, które wcześniej piastował ś.p. Zbigniew Kamiński, na naszych wyjazdach do Zgorzelca zawsze były problemy z wieszaniem flag, dość podstawowego i zarazem ważnego atrybutu kibiców. I nie chodzi mi o problemy z zasłanianiem widoczności kibicom zgorzeleckim usadowionym pod nami (tutaj pretensje są zrozumiałe), ale o zasłanianie jakichś bilbordów reklamowych. Ochrona była na to bardzo wyczulona i zawsze były o to jakieś awantury.

Jak powszechnie wiadomo, Krygier prezesem Turowa już nie jest. Słusznie, czy niesłusznie? Nie mi to oceniać. Moja opinia na temat A.K.: choć uważam, że to dobry fachowiec, to zarazem wydaje mi się, że to typ człowieka, dla którego pieniądze są bardzo, bardzo ważne. Najważniejsze.

Ale wracając do wątku głównego. Krygiera wczoraj w Zgorzelcu nie widziałem, za to byliśmy My. Kibice Śląska. I jak można się łatwo domyślić, wraz ze zniknięciem ww. jegomościa, zniknęły problemy z flagami. Jeśli ktoś uważa, że nadinterpretuję, to streszczę co mówił szef ochrony ze Zgola: “flagi możecie wieszać na reklamach, to Krygier się tak o to czepiał”. Mniej więcej tak, w skrócie, to brzmiało.

Oby jak najmniej takich - nieprzyjaznych kibicom - osób w polskiej koszykówce.

… czyli ponownie odwiedzamy Mrówę, Diabła i spółkę; wpadniemy do Węglowego nakręcić koniunkturę, najeść się szaszłykiem oraz giętą, a przy okazji - co oczywista - obejrzymy mecz (o nim za chwilę).

Jak każde dziecko wie (no, może przy dzisiejszej popularności koszykówki, to nie każde) w niedzielę startują półfinały PlayOff Dominet Bank Ekstraligi. Na początek starcie tytanów w derbach Dolnego Śląska, czyli Turów Zgorzelec podejmuje nasz ukochany Śląsk Wrocław. Mecze w niedzielę (18:00) i we wtorek (18:30), ten pierwszy będzie można obejrzeć w Polsacie Sport.

A będzie komu oglądać, bowiem zainteresowanie meczem jest ogromne, a niestety, ale hala w Zgorzelcu przy ulicy Maratońskiej nie należy do specjalnie dużych obiektów - wg oficjalnych danych hala mieści ok 1700 widzów, więc o bilety - szczególnie dla gości - jest ciężko. Tym razem dostaliśmy 70 wejściówek (to mniej niż ustawowe 5%, ale i tak więcej niż zwykle, gdzie dostawaliśmy zawsze ledwie 50 biletów) i przynajmniej na niedzielę wszystkie rozeszły się jak ciepłe bułeczki.

Z tego miejsca chciałbym podziękować życzliwym z “Faktu”, którzy bez proszenia umieścili na swoich łamach informację o organizowanym wyjeździe do przygranicznego miasta. Nigdy bym się nie spodziewał, że będę za coś dziękował temu tabloidowi.

To zainteresowanie wyjazdem cieszy, a zarazem zaskakuje - w bieżącym sezonie mieliśmy problemy, żeby skompletować jakieś konkretne ekipy na wyjazd i często kończyło się na wycieczce w 10-15 osób (Świecie, Warszawa, Sopot). Okazuje się jednak, że odrobina propagandy w połączeniu z niezłą grą “Wojskowych” i… do Ostrowa zmuszeni byliśmy udać się na przedsprzedaż, bowiem zabrakło nam 30-tu biletów na pierwszy mecz. I to zerwali się kibice uważani za największych “kibiców sukcesu”, po przegraniu pierwszego spotkania we Wrocławiu, wybierając się do jaskini lwa, gdzie wygrał w tym sezonie tylko Turów i to po dogrywce! Imponujące! Naprawdę.

To już jednak za nami. Pora na Turów. Co nas czeka? Może jakaś wróżka coś powie, bo tu się zgadzam ze znanym polskim blogerem i scoutem - stingerem: możliwe jest zarówno 4:1, jak i 1:4. Dużo zależy od zdrowia Davida Logana (odkrywcze, co nie?) oraz kolanek Torella Martina. O słynne już chcenie i niechcenie Rashida Atkinsa jestem spokojny, podobnie jak o brak fochów u Jareda Homana, który od Meczu Gwiazd prezentuje chyba najrówniejszą, a co najważniejsze, wysoką formę.

Niezależnie jednak od zdrowia amerykańskiego superstrzelca Turowa, to zgorzelczanie są faworytami tej rywalizacji, a Śląsk musi się głowić, żeby jakoś zniwelować przewagi Turowa, a wykorzystać swoje na tyle, by ugrać cztery zwycięstwa dające awans do upragnionego finału.

A propos finału. W okresie kiedy Andrzej Adamek był pierwszym trenerem (to ten taki krótki moment między trenejrowaniem Furiozo, a rządami Rimasa), właściciel Śląska, pan Siemiński, powiedział w wywiadzie, że celem tego zespołu jest gra w finale i trener ma ten cel osiągnąć. Ciekawym bardzo, czy coś się w tej kwestii od tamtego czasu zmieniło?

Czy Turów jest w zasięgu możliwości Śląska? Moim zdaniem tak. Mamy w zasadzie wszystko, co potrzeba, by pokonać Turów w serii. Silną deskę, świetnego PG (powiadają, że najlepszy w lidze), dobrą, zespołową obronę, strzelca (Torell), długą ławkę (granie w serii), wystarczającą ilość solidnych kandydatów na czarnego konia meczu (Chanas, Didi, Giedra, Dywan) i trenera, który ten zespół czuje, dobrze nad nim panuje i świetnie wykorzystuje jego atuty.

Czy to wystarczy? Zapraszam do hal, a tych, którzy nie mogą przed telewizory, żeby przekonać się na własne oczy jak będzie - a będzie ciekawie - to pewne!

Witamy na nowym blogu w olbrzymim świecie zwanym internetem. Blogi to modne dziś medium, by przekazywać swe myśli w formie dziennika - od tekstów o tipsach w wykonaniu “różowych” nastolatek, po poważne wpisy polityków, czy dziennikarzy.

Ale koniec przynudzania - czas odpowiedzieć na pytanie “o czym ten kolejny blog?” W skrócie - o koszykówce. Z punktu widzenia kibiców, tych najbardziej fanatycznych, tworzących klub kibica, zdzierających gardła nie tylko we własnej hali, ale też jeżdżąc setki kilometrów za swoją drużyną. Będzie więc nie tylko o samym sporcie, ale też o kibicach, obserwacjach tego, jak wygląda oprawa spotkań w innych miastach (i miasteczkach). Będzie subiektywnie, z pozycji kibica Śląska Wrocław, czyli takiego, który wychował się w dużym mieście kibicując wielkiemu Klubowi i nieprzeciętnym zawodnikom (powstań! Maciej Zieliński, klap! klap! klap!, spocznij).

Już za moment startują półfinały PlayOff Polskiej Ligi Koszykówki, nie zabraknie nas na meczach w Zgorzelcu, równolegle będziemy śledzić wydarzenia w drugiej parze (Prokom - Polpak), a do tego dochodzą inne wydarzenia, których ostatnio w polskiej koszykówce nie brakuje - mam nadzieję, że nie zabraknie nam entuzjazmu, by to wszystko komentować.